Sinds een paar jaar heb ik last van haaruitval. Zeker toen mijn dochter door een auto-ongeluk een aantal maanden in coma kwam te liggen. De enorme stress en het verdriet versnelde het hele proces aanzienlijk. Ik begon echt kale plekjes te zien.
Dat is confronterend en maakt je onzeker. Buiten de deur was ik constant bezig met mijn haar. Zo probeerde ik vaak zo in het licht te gaan staan, dat je de kale plekken niet zag. En als het regende of misschien zelfs maar zou gaan regenen, dan bleef ik binnen. Mijn leven begon er dus compleet anders uit te zien…