Gonnie

Al op mijn twaalfde had ik zulk dun haar dat ik het alleen in een staartje kon dragen. Los hing het maar een beetje in slierten langs mijn hoofd. Ik vond het echt verschrikkelijk. Zeker op die leeftijd. Ik was er dan ook behoorlijk verdrietig over.
En ook als volwassene had ik vaak dat verdrietige gevoel.
Ik ben dan ook bij menig dermatoloog geweest voor een oplossing. Maar de kans is groot dat het ‘gewoon’ erfelijk is en dan wordt het lastig om de haaruitval aan te pakken.
Mijn onzekerheid werd alleen maar groter. Ik durfde mijn haar nooit los te dragen en probeerde elke regenbui te vermijden. En gelukkig heb ik een hoop lieve vriendinnen, maar als deze weer eens van de kapper terugkwamen met een superleuk kapsel dan knaagde het van binnen. Dan dacht ik: dat wil ik ook!
Op een gegeven moment zag ik op televisie een programma over de EchtHaar Kliniek. Daarin was een vlotte, jonge meid te zien die dankzij een haarreconstructie weer een prachtig kapsel had gekregen. Ik heb toen meteen een brochure aangevraagd en vervolgens een afspraak gemaakt. En een paar maanden later had ook ik ook nieuw haar.
Dat heeft mijn wereld totaal veranderd. Ik voel me veel zelfverzekerder, durf weer volop mee te doen met alles en krijg veel complimenten over mijn haar en uitstraling.