Karin

Ervaring van Karin

"Een cadeautje in een moeilijke tijd"

 

Ruim 21 jaar had ze zich met volle overgave op haar werk en gezin gestort, toen Karin ziek werd. Ze had net besloten om het qua werk wat rustiger aan te gaan doen om meer tijd te hebben voor haar kinderen en voor zichzelf. Dat geluk duurde maar twee maanden. De boodschap die ze van de arts kreeg – uitgezaaide borstkanker in lymfen en borstbeen – zette de wereld van Karin, haar man Sander en hun twee kinderen Lars en Kirsten compleet op z’n kop. Toen de eerste schok enigszins verwerkt was, zei Kirsten emotioneel: “Maar mam, je gaat niet kaal naar buiten. Dat wil ik niet.”

En Karin, die zich voorgenomen had de kinderen zo goed mogelijk door deze moeilijke periode heen te laten komen, besloot om op zoek te gaan naar de beste oplossing.  Echter, wat ze op internet aan oplossingen voor kaalheid zag, vond zij niet bij haar passen. “Veel afbeeldingen van vijftigers, zestigers op de desbetreffende websites. Hun kapsels spraken me totaal niet aan. Tot ik op de site van EchtHaar Kliniek kwam. Hier zag ik jonge mensen met eigentijdse en natuurlijke kapsels en ook mannen en vrouwen die kaal waren als gevolg van chemotherapie. Ik heb snel een afspraak gemaakt, en ben op gesprek gegaan, samen met mijn zus,” vertelt Karin.

Vaste bevestiging groot pluspunt

Tijdens een consult werden haar uitvoerig alle mogelijkheden uitgelegd. Karin hoefde niet lang na te denken: zij koos voor een vaste haarreconstructie, waar ze mee kon douchen en kon slapen, alsof het haar eigen haar was. Maar de tijd begon te dringen, want er waren nog maar twee weken te gaan voor de chemokuur zou starten. Een tijdelijke haarunit loste het probleem op, en zo kon Karin na een aantal weken haar tijdelijke haar al laten plaatsen.
Ze had op advies van de EchtHaar Kliniek gekozen om haar haar eraf te laten halen wanneer het begon uit te vallen. De tienjarige Kirsten, die haar vergezelde tijdens de afspraak, mocht Karins haar afknippen, dat ze in een speciaal meegenomen doosje stopte, als herinnering. “Het feit dat er tijdens dat consult alle aandacht werd besteed aan hoe mijn dochter dit alles zou verwerken, gaf me een speciaal gevoel.”
“Twee weken later was mijn eigen haar klaar. Zodra ik mijn haar bevestigd kreeg, voelde het alsof het van mij was. Het werd in model geknipt en geföhnd, en omdat het vast zit op je hoofd, voelt dat knippen en föhnen ook alsof het je eigen haar is. Het eindresultaat was werkelijk prachtig! De kleur, het model en de slag zijn precies zoals iedereen mij kent. En het draagt super. Het jeukt niet, het is niet warm. Dat komt omdat de medicinale huid, die gebruikt wordt als basis, van heel goede kwaliteit is. En dat alles zonder pijn of medisch ingrijpen.”

Je voelt je minder ziek

Karin is ontzettend blij met haar nieuwe haar. Het betekent voor haar veel, heel veel. “Een cadeautje in een  moeilijke tijd. Op momenten dat ik me wat beter voel, en ik kijk in de spiegel, dan zie ik er gewoon goed uit, alsof ik niet ziek ben. En op dagen dat ik me ziek voel, dan is het zo enorm fijn dat mijn haar er, ondanks alles, hartstikke goed uit blijft zien. Juist mijn gezonde uitstraling heeft een positieve uitwerking op me tijdens mijn nare dagen.”
“Medepatiënten en oncologieverpleegkundigen in het ziekenhuis zijn vol lof over mijn haarreconstructie. Ze willen er alles van weten, zoals bijvoorbeeld hoe het mogelijk is dat je van kapsel kunt wisselen. Ik heb ze uitgelegd dat mijn haar bestaat uit twee units, waarvan je er eentje tegelijk draagt. Bij elk bezoek aan de kliniek wordt mijn haar omgewisseld voor een nieuwe unit. Zo kun je dus zelfs variëren, als je dat zou willen.”
“Een ander groot pluspunt is, dat ik met mijn haar gewoon kan douchen en slapen. Dat is niet alleen comfortabel, het confronteert mij en mijn gezin ook minder. En als de kinderen ’s morgens onverwachts bij me op het bed springen, dan hoef ik niet bang te zijn dat ze schrikken van mijn kale hoofd.”

Shoppen zonder reacties

In sociaal opzicht bezorgt haar nieuwe haar Karin onbezorgde momenten. Mensen die haar alleen van gezicht kennen, groeten haar net zoals altijd en lopen weer door, niet wetend dat Karin ziek is. “Ik hoef dus geen tekst en uitleg te geven, en kan gewoon even onbekommerd door de supermarkt lopen. Het is fijn om niet altijd met je ziekte bezig te hoeven zijn,” vertelt ze.
Ook voor haar gezin betekent dit veel. Kirsten zou het heel confronterend vinden als haar klasgenoten Karin zonder haar zouden zien. “Een kind wil gewoon niet dat moeder ziek is. En dat begrijp ik best. Wanneer ze vriendinnen meeneemt realiseren ze zich nauwelijks hoe ziek ik eigenlijk ben. Laatst vroeg iemand aan mij of ik van de chemo niet kaal werd. Dat was toch wel het mooiste compliment.”

 

Terug naar ervaringen